over mij

Op 25 juni 1990 werd ik geboren. Negen maanden lang dacht mijn moeder dat ze een jongen ging krijgen. Toenn ik geboren werd en ze zeiden proficiat met je dochter stond ze even versteld. Vlug moesten ze een naam voor me bedenken. Het werd laeticia. In het Latijn betekent het zonnestraal en vreugde. Nu een 20 jaar later hebben mijn ouders de perfecte naam voor me gekozen. Lachen en vreugde zijn mijn Moto die me al ver in het leven heeft gebracht.

De geboorte liep niet van een leien dakje. Toen ze te weten kwamen dat ik een handicap heb. Stond de wereld even stil. Twee jonge ouders wisten even niet wat te doen. Mijn vader en oma zagen geen toekomst voor mij inzicht. Ze stelden voor om mij te laten inslapen, maar gelukkig sprak mijn moeder haar moederhart en liet ze dit niet toe. Van dag 1 heeft ze voor mij haar leven opzij gezet om het mij zo comfortabel mogelijk te maken. Als jonge moeder van 20 stond ze er helemaal alleen voor. Maar wat heeft ze haar taak als moeder serieus genomen. Ik kan me geen betere mama bedenken.

Als elk meisje van 20 droomde ook ik er van om alleen te wonen. Veel mensen zagen dit niet gebeuren. Hoe kan iemand met zo een zware handicap nu alleen gaan wonen? Maar ik ben iemand die door gaat tot ze bereikt wat ze wil. In school vroeg ik wat info over hoe anderen dit deden om met een handicap alleen te wonen. Mijn sociale assistente zei me dat er een nieuw project van start ging in menen. Een huis dat volledig aangepast is aan mensen met een fysieke handicap. Na een week mocht ik daar al eens een kijkje gaan nemen en gaan luisteren wat het juist was. Het huis viel me onmiddellijk in de smaak. Een zeer ruim huis met een tuin zo groot als een voetbal veld. Dit wordt mijn huis! En dit werd het ook nu woon ik een 10 jaar hier bij ADO Icarus. Een project om U tegen te zeggen. Je hebt een permanentie 24/7. Je kan elk uur op de dag om hulp vragen bij ADL taken. Na 10 jaar vind ik hun project niet meer zo om U tegen te zeggen. Iemand met een Netflix leven zal dit nog steeds geweldig vinden. Je hebt dus hulp zolang je in huis bent, maar buitenshuis heb je geen hulp meer. Wat voor iemand als mij zeer vervelend is. Ik hou er van om buiten te zijn in de natuur, maar alleen is dit niet steeds haalbaar. Maar met tijd komt dit wel goed.

Ik woon ook samen met mijn partner die ik 5 jaar geleden heb leren kennen. Mijn partner is van Marokkaanse afkomst.